Bodajże w zeszłym roku podczas rozmowy z Andrzejem Marciszem o jego projekcie „Tatrzańskie Granie”. Andrzej wspominał wtedy o Staszku Bielu (później pisał o nim również w GÓRach). Ostatnio Witold Stańczyk również napomknął mi, że Stanisław Biel był niezłym wymiataczem w Alpach, 50 lat temu.

Sam też kojarzyłem imię i nazwisko z różnych przejść. Postanowiłem przybliżyć sobie i Wam :) tego wybitnego polskiego taternika.

Stanisław Biel – wybitny taternik, alpinista. Na koncie ma mnóstwo przejść alpejskich, tatrzańskich. Swoim wykazem przejść mógłby obdzielić kilku wspinaczy. Z zawodu metalurg i mechanik, pracownik Inst. Badań Jądrowych w Krakowie.

Stanisław Biel. Fot. arch. Janusz Kurczab / wspinanie.pl

Data i miejsce urodzenia: 1929, 22 kwietnia; Kraków

Biografia

Stanisław Biel urodził się 22 kwietnia 1929 roku w Krakowie. W Tatrach zaczął wspinać się w 1945 roku. Taternictwo polskie dopiero odradzało się po wojnie. Starzy mistrzowie nadal działali, lecz do głosu dochodziło młode pokolenie.

W Tatrach Biel brał udział w pierwszych powtórzeniach dróg Łapińskiego i Paszuchy na Kazalnicy i Mnichu.

Zimą 1953 roku razem z Jerzym Honowskim i Zbigniewem Rubinowskim pokonuje północną ścianę Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego. Ich Direttissima została wytyczona w dwudniowej wspinaczce, od razu zimą.

W 1954 roku uczestniczy w I polskim przejściu Hokejki na zach. ścianie Łomnicy. Rok później jako pierwszy przechodzi północną ścianę Wielkiej Jaworowej Turni.

Nie obce były mu również tatrzańskie graniówki, które robił zarówno latem, jak i zimą.

W latach 1956-65 „sporo” działał w Alpach. Przeszedł m.in. zachodnią ścianę Petit Dru (pierwsze polskie przejście), wschodnią ścianę Matterhornu (I przejście).

Na koncie ma trzy najsłynniejsze północne ścian Alp: Eiger, Grandes Jorasses i Matterhorn.

Wspinaczka na północnej ścianie Eigeru. Fot. Stanisław Biel / wgorach.iap.pl

Działał również w innych górach. W 1958 roku wspinał się w Kaukazie. Trzy razy był w Hindukuszu. Raz w Pamirze, górach Iranu, Andach Peruwiańskich

Dokonania górskie

Tatry

1952, zima – pn. ściana Koziego Wierchu

1952 – Łapiński-Paszucha, Kazalnica Mięguszowiecka. I powtórzenie.

1952 – Łapiński-Paszucha, Mnich. I powtórzenie.

1953, luty - Zach. Filar Kopy Spadowej. Zespół: Stanisław Biel, Jerzy Wala

1953, 12-13 lutego – Direttissima, pn. ściana MSW. Nowa droga, od razu zimą. Zespół: Stanisław Biel, Jerzy Honowski, Zbigniew Rubinowski. Biwak na Zachodzie Janczewskiego.

1954, 6 września – Hokejka, zach. ściana Łomnicy. I polskie przejście. Zespół: Stanisław Biel, Zbigniew Rubinowski

1955 – pn. ściana Wielkiej Jaworowej Turni. I wejście

Grań Tatr latem

Alpy

1957, 31 lipca-2 sierpnia – Droga Magnogne'a, Petit Dru. VIII wejście zach. ścianą. Zespół: Stanisław Biel, Jan Długosz, Czesław Momatiuk.

1959, 14 lipca – Droga Thomsona, Liskamm.

1959, 25-26 kwietnia – I zimowe przejście wschodniej ściany Matterhornu. Zespół: Stanisław Biel, Jan Mostowski

1959, 21-22 lipca – Filar Walkera, pn. ściana Grandes Jorasses. I polskie przejście. Zespół: Stanisław Biel, Lechosław Utracki

1961, 20-22 sierpnia – pn. ściana Matterhornu. Zespół: Stanisław Biel, Jan Mostowski

1960 – Grań Riły, zimowe przejście.

1961, 31 sierpnia – 2 września -pn. ściana Eigeru. I polskie przejście. Zespół: Stanisław Biel, Jan Mostowski

Himalaje i Karakorum

Inne

1958 – zach. ściana Piku Szczurowskiego, Kaukaz

1962, 29 sierpnia – Kohe Tez. Zespół: Marian Bała, Stanisław Biel, Roman Łazarski

14 sierpnia 1967 - wejście na Pik Lenina w Pamirze . Zespół: Stanisław Biel, Eugeniusz Chrobak, Piotr Młotecki, Andrzej Sobolewski, Zbigniew Staszyszyn, Ryszard Szafirski i Adam Zyzak.

Wiesz o przejściach danej osoby? Podziel się swoją wiedzą z nami. Dodaj przejście na dole w komentarzu!

Wyprawy

Ciekawostki

Od 1949 jest członkiem Klubu Wysokogórskiego (od 1949), franc. GHM (1959) i Grupy Tatrz. GOPR (1960).

Dwa razy miał w górach groźne wypadki, które jednak nie powstrzymały go po wyjściu ze szpitala od dalszej działalności górskiej: w 1955 na pn. ścianie Małego Jaworowego Szczytu w Tatrach oraz w 1957 w Alpach podczas akcji ratunkowej na Mont Blanc (wówczas zginął jego towarzysz Wawrzyniec Żuławski).

Był instruktorem taternictwa (od 1951), potem starszym instruktorem (1955), zajmował się intensywnie szkoleniem taternickim (również na kursach instruktorskich i trenerskich) oraz organizacją takiego szkolenia.

W 1951-69 był jednym z najbardziej aktywnych działaczy Koła Krak. i zarządu gł. Klubu Wys.

O swych wyprawach górskich B. pisał wielokrotnie w czasopismach "Wierchy" (1952-64), "Tat." (1956-78), "Poznaj Świat" (1961-68), "Alp. Journ." (1973), także w prasie codziennej. Jest autorem rozdziału Na jednej linie z Żuławskim w książce zbior. Burza nad Alpami (Wa. 1958, 1959).

Pisał też na różne in. tematy górskie, np. Tatrzańskie wyprawy zimowe ("Góry Wysokie" 1955), Próba nowej klasyfikacji w technice sztucznych ułatwień ("Tat." 1957), Najwyższe szczyty Polaków ("Wierchy" 1969), rozdz. o niebezpieczeństwach górskich w podręczniku Alpinizm (Wa. 1971, 1974), rozdz. o Pamirze w dziele W skałach i lodach świata (t. 4, Wa. 1971), Psychologiczne i społeczne aspekty niebezpieczeństwa w górach ("Zeszyty Nauk. AWF w Krakowie", nr 17, 1981).

Działalności górskiej Stanisława Biela, w latach 1950-80, poświęcony jest rozdz. Bez laurów i medali w książce Krzysztofa Blautha: Cena rekordu (Wa. 1967).

Znasz ciekawostki o tej osobie? Podziel się nimi ;)

Cytaty

Dorzuć cytaty tej osoby w komentarzach ;)

Zdjęcia

Podrzuć linki do zdjęć tej osoby, a z chęcią zamieścimy

Filmy

Nie ma jeszcze filmów o tej osobie. Możesz dorzucić linki w komentarzach, a zamieścimy!